سهیل فرزانه؛ روزنامهنگار- این روزها اخبار ناخوشایند و فاجعهآمیز در اطراف و اکنافمان چنبره زده است؛ بوی مرگ شهر به شهر، کوچه به کوچه و خانه به خانه مشام قربانیان را نوازش میدهد؛ کرونا که افسارگسیخته در تعقیب و گریز قربانیان خود لحظهای برای شکار درنگ نمی کند، بساط شبیخون خود را گسترده از پیش کرده است. درحالی که ترس و واهمه وجه اشتراک این روزهای ما شده است ولی هنوز جرقههای امید تابش خود را از دست نداده است تا همه یک مطالبه را فریاد بزنند: میخواهیم زنده بمانیم؛
به گزارش مثلث انرژی به نقل از هفته نامه نفت جنوب، این خون بازی جوان و پیر وکودک ندارد؛ مهندس و کارگر، بی سواد و دکتر نمی شناسد. در این مقطع باید بی بروبرگرد بدون فوت دقیقهای با برنامهای اصولی از متلاشی شدن شیرازههای زندگی افراد جلوگیری کرد. امروز در شرایطی به سر میبریم که باید برای کنترل بحران واکسیناسیون به صورتی عمومی نه پلهای و تدریجی انجام پذیرد.
مع الوصف خوشبختانه باتوجه به تعداد واکسن وارد شده و موجود فاز اولویتبندی اقشار برای واکسینه شدن صورت گرفته است. هرچند با توجه به شرایط امروز باید به صورت عمومی این امر انجام میپذیرفت، تشتت آرا در صاحب صلاحیت بودن یک صنف در تزریق واکسن و از سوی دیگر اولویت ندادن به قشر دیگر در مواردی انگشتشمار منجر به نگاه خصمانه نسبت به همان اصناف شده است. درحالی که همه از کارمند و کارگر تا مدیر و ارباب رجوع و حتی صاحبان مشاغل کاذب حق مطالبه ایمن بودن در شرایط فعلی را دارند و هیچ دیدگاه ایدئولوژیکپروری توانایی سلب کردن آن حق را نخواهد داشت.
درخصوص لزوم تسریع دراین امر باید یادآوری کرد؛ مقام معظم رهبری چهارشنبه ۲۰ مردادماه در سخنانی تلویزیونی درباره وضعیت و طغیان بیماری کرونا، آن را مسئله اول و فوری کشور خواندند و با تأکید در خصوص انجام قاطع وظایف و تصمیمها برای مقابله با بیماری، توصیهها و نکاتی خطاب به مسئولان و مردم بیان کردند.
حال با عبور از شرح این ماوقع و زدن سری به صنعت نفت که به صورت مداوم یک سر گفتههایمان به طره سیاهش گره میخورد، صدای اعتراضات مضطرب کارکنان این بار در زمین پتروشیمی به گوش میرسد. این درحالی است که خوشبختانه طی چند روز گذشته این خبر رسانهای شد که برنامهریزی و اقدامات لازم برای واکسیناسیون کارکنان سکوهای دریایی نفت و گاز انجام و واکسیناسیون آنان از اواخر تیرماه، برای کارکنان مناطق عملیاتی در جزایر سیری، لاوان، بهرگان، خارک و همچنین عسلویه و مناطق نفتخیز جنوب هم از اواسط مردادماه واکسیناسیون کارکنان این مناطق نیز آغاز شده است و درحال حاضر نیز روزانه تزریق حدود ۷۰۰ دوز واکسن به افراد فعال در صنعت نفت تهران انجام میشود. خوب است در کنار این اقدامات قابل توجه برای واکسیناسیون در برخی مناطق عملیاتی پتروشیمی برای کاهش دادن حضور حداکثری کارکنان نسبت به امکانات موجود دراسکان و استقرار افراد نیز در این مناطق تاملی صورت بگیرد.
ماجرای اعتراضات کارکنان اقماری یک واحد صنعتی
اخیرا اخباری از مناطق عملیاتی لقلقه زبانها شده که گویای عدم توجه مسئولان یک واحد صنعتی در خصوص تسهیل شرایط برای نیروهای اقماریشان در شرایط کرونازده امروز میباشد.
در این شرایط بحرانی صدای گلایه وانتقادات کارکنان مناطق عملیاتی به آسمان بلند شده که زمانبندی شیفت کاری برای نیروهای اقماری به حداقل رسیده است امری که منجر به نگرانی و تنش فکری و روانی این مجموعه برای در معرض ابتلا به کرونا، شده است.
نیازی به توضیح نیست که وقتی شرایط روانی برای نیروهای انسانی یک مجموعه بویژه در مناطق عملیاتی صنایع مهیا نباشد میتواند با کاهش راندمان کاری خسارات جبران ناپذیری را به آن واحد تولیدی وارد کند.
همچنین فراهم ساختن وسیله ایاب و ذهاب به فراخور تعداد نیروهای پرسنل باتوجه به لزوم رعایت پرتکلهای بهداشتی اینگونه تداعی میکند که این اقدام عاجل باید در ظرف زمانی کوتاه برای به حداقل رساندن میزان شیوع کرونا دلتا به آن جامه عمل پوشانده شود.
مدیران یک مجموعه در شرایط فورس ماژور کنونی در ابتدا باید به فکر بقای نیروهای خود باشند و با سهلانگاریهایی که به هیچوجه قابل اغماض نخواهد بود مرتکب خطای مدیریتی نشوند.
پتروشیمی دماوند از جمله واحدهای عملیاتی است که تعدادی از کارکنان آن نسبت به برقراری و زمان بندی شیفت کاری اعتراضاتی را مطرح کردهاند.
در بخشی از پیامهای ارسال شده و تماسهای برقرار شده کارکنان پتروشیمی دماوند با نشریه نفت جنوب آمده است:
*نزدیک به یک سال است که بخاطر کرونا شیفت کاری از 14-7 به 14-14 یعنی چهارده روز کار و چهارده روز استراحت تبدیل شده است. اما درحال حاضر با این شرایط وخیم کرونایی در منطقه روسای شرکت با دلایل واهی تصمیم به برگشت شیفت کاری به همون روال قبل یعنی چهارده روز کار و هفت روز استراحت گرفتهاند که این به منزله ماندن بیشتر در منطقه و خطر ابتلای بیشتر برای کارکنان خواهد بود.
در تماسی دیگر نیز گفته شد:
*در خصوص شرایط کاری پتروشیمی دماوند با توجه وضعیت قرمز کرونا در منطقه که طبق دستور ستاد ملی کرونا جهت اعمال دور کاری که همه واحدهای بهرهبرادری بصورت دوهفته کار و دو هفته استراحت یا یک هفته کار و یک هفته استراحت در منطقه میباشند، ولی متاسفانه مدیران این شرکت تعدادی از پرسنل بهرهبرداری را به شیفت کاری ۸ روز کار و چهار روز استراحت ملزم کردهاند که همین امر باعث شده تعداد از همکاران ما مبتلا به کرونا شوند و هم اکنون هم درصدد اجرای ۱۵ روز کاری و شش روز استراحت میباشند. این امر منجر به مضطرب شدن خانوادههایمان شده است.
همچنین در پیامی دیگر نوشته شد:
*باتوجه به شرایط همه گیری کرونا و وضعیت اسفباره شهرستان عسلویه و قوانین وضع شده از سوی سازمان بهداشت درمورد اقماری بودن نیروها متاسفانه تعداد انگشت شماری از مدیران پتروشیمی دماوند از قانون سرپیچی کردهاند و باتوجه به شرایط سه شیفت شدن، شلوغی خوابگاه و سرویس رفت و امد موجب تشدید کرونا خواهد شد. این درحالی است که مدیران خود از خوابگاه و اتاق کار تک نفره و سرویس شخصی مجزا از کارکنان بهره مند هستند.
با این تفاسیر باید گفت امروز مدیران، باید ابنالوقت در تصمیم گیریهای مدبرانه باشند، ترافیک تدفین برای این زمان طاعون زده را کسی حتی در کابوسهای شبانه خود نمی توانست ببیند حال در این زمان طلسم شده امید آن میرود پتکی سهوا بر میخ تابوت قربانیان این فاجعه انسانی کوبیده نشود آن هم فقط با درایت مدبرانه مدیریتی.
در پایان باید خاطرنشان کرد؛ هفته نامه نفت جنوب ضمن انتشار نظرات و چالشهای مخاطبان خود در بخشهای مختلف صنعت نفت براساس رسالت خود، آماده انعکاس اظهارات و مسئولان ذی ربط در این خصوص خواهد بود.