هاتف ستاری؛ کارشناس حقوق و قراردادهای نفت و گاز- منظور از حرف Fدر موضوع بالا،     FINANCE است. به بیان بهتر قراردادهایی که دارای Fهستند, مثل EPCF و EPDF , بدین معنا هستند که پیمانکار بایستی خود به تامین منابع مالی اقدام کند و و پس از گذشت مدتی برای مثال دو سال از قبول صورت وضعیت های خود مبلغ خود را به اضافه درصدی بهره دریافت دارد. برای مثال در یکی از قراردادهای حفاری منعقد شده در ایران، شرکت حفار قبول نمود که صورت وضعیت خود را از زمان تایید آن توسط کارفرما طی دو سال و با 12 درصد سود دریافت دارد.

سوال اصلی اینجاست که آیا این مدل از قرارداد به نفع کارفرما است؟

با مطالعه موردی قراردادهای منعقده می توان بیان داشت که انعقاد این نوع از قراردادها در نهایت برای کارفرما بهتر است چرا که پیمانکار اطلاع دارد که پولی به وی پرداخت نخواهد شد و به همین سبب می کوشد قرارداد را حتی زودتر از موعد مقرر به پایان برساند و در هزینه های خود صرفه جویی نماید. این در صورتی است که بر اساس قراردادهای معمول منعقد شده که فاقد F هستند، اصولا پیمانکار انجام کار را منوط به پرداخت صورت وضعیت های خود می داند و در غیر اینصورت تمایلی به کار ندارد. هم اکنون می توان قراردادهای زیادی از نوع EPC و EPD نام برد که پیمانکاران آن به دلیل عدم دریافت صورت وضعیت تمایلی به ادامه کار و یا اتمام آن ندارند.

در نهایت می توان اشاره کرد که در صورت وجود نقدینگی لازم جهت بازپرداخت هزینه های پیمانکاران، اصولا قراردادهایی که شامل F هستند مورد تایید شرکت ملی نفت ایران واقع نمی شوند و نکته آخر اینکه اصولا قراردادهای شامل F، به صورت ترک تشریفات مناقصه به پیمانکاران واگذار می گردد.